Δημήτρης Φιλιππίδης, καθηγητής Αρχιτεκτονικής: Δεν φταίει η συνταγή, αλλά η υποδομή
Θεωρώ ότι είναι παγίδα να σκέφτεται κανείς τι μπορούμε να πουλήσουμε γιατί αυτό που πιστεύω ότι έχει νόημα είναι ποιους θέλουμε να προσελκύσουμε. Μόνον όμως ως ευχή διατυπώνεται ως τώρα ο ποιοτικός τουρισμός. Γιατί από το ΄60 που άρχισε μαζικά ο τουρισμός και ερχόταν το συνάλλαγμα κανείς δεν ενδιαφερόταν για τίποτε άλλο. Τα πράγματα αντιμετωπίστηκαν περιστασιακά, δηλαδή χωρίς ανταγωνιστικότητα. Η υπεραισιοδοξία κυριάρχησε για πολλά χρόνια και όταν είδαμε τις καταστροφές που είχαν γίνει, δεν μπορούσαμε πια να τις αναστρέψουμε. Βεβαίως έχουν γίνει και θετικά πράγματα σε αυτό το διάστημα, όπως η αναγνώριση των ιστορικών κέντρων, των παραδοσιακών οικισμών και των μνημείων αλλά και βελτιώσεις στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Όμως δεν ήταν αρκετά.
Με τις δυνατότητες που είχαμε πάντως κάναμε αυτό που έπρεπε: να κινηθούμε ανάμεσα σε Ζορμπά, συρτάκι, τζατζίκι, θάλασσα και καμάκι από τη μία μεριά και από την άλλη στην υψηλή κουλτούρα, που υποχρεωτικά για έναν ξένο στην Ελλάδα είναι τα αρχαία. Πιστεύω λοιπόν ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να πουλάμε αυτό το μοντέλο αλλά το θέμα είναι να μην το πουλάμε μόνον του, γιατί ξεροσφύρι στέκεται στο λαιμό... Δεν έχω τίποτε εναντίον του Ζομπά αλλά όχι να εκχυδαΐσω το Ζορμπά... Δεν φταίει δηλαδή η συνταγή αλλά η υποδομή, που δεν βελτιώθηκε.
Φρέντυ Κάραμποτ, γραφίστας: Αναστήθηκε ό,τι ήταν σε νάρκη
Τα θέματα για τις αφίσες μάς δίνονταν από τον ΕΟΤ αλλά μεγάλες διαφορές δεν υπήρχαν. O ήλιος, η θάλασσα και τα αρχαία ήταν πάντα το ζητούμενο, ασχέτως αν άλλοτε επενδύαμε στη Μύκονο, άλλοτε στην Ύδρα.
Υπήρχε μάλιστα και ένα ξεκάθαρο σλόγκαν: «Ελλάδα, 365 μέρες ήλιου»! Το πακέτο πουλούσε πολύ και τότε αναστήθηκε ό,τι ήταν σε νάρκη. Εμείς οι γραφίστες βέβαια είχαμε απλώς αναλάβει να κάνουμε τη σωστή προβολή ώστε να έρθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι τουρίστες. Και ήρθαν όλοι. Αλλά δεν ήταν δική μας ευθύνη η επιλογή τους ούτε η γενικότερη τουριστική πολιτική... Σήμερα αν μου ζητούσαν να ξανακάνω ένα έργο θα ήμουν απολύτως αρνητικός. Απαισιόδοξος είμαι και όσον αφορά τις αρχαιότητες. Με την παρούσα πνευματική κατάσταση όλης της υφηλίου είναι μειονότητες αυτοί που ενδιαφέρονται για τον ελληνικό κλασικό πολιτισμό.
Δημήτρης Παντερμαλής, καθηγητής Αρχαιολογίας, πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης: Ο ήλιος λάμπει και αλλού
Πιστεύω ότι πρέπει να αποφασίσουμε αν είμαστε ή όχι τουριστική χώρα. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε βρώμικες ακτές, ρύπανση του περιβάλλοντος και ξενοδοχεία χαμηλού επιπέδου, δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους ξένους στρυφνά και να θεωρούμε ότι επενδύουμε στον τουρισμό. Όταν μετά μανίας μεγιστοποιείται το κέρδος, μόνον καταστροφή προκύπτει για τη χώρα. Χρειάζεται συνέπεια και καθαρή σχέση με τον τουρίστα για να κερδίσουμε το σεβασμό του και την εμπιστοσύνη του.
Επιπλέον πρέπει να ανανεώνεσαι διαρκώς και να βλέπεις τι κάνουν οι έξυπνες μεγάλες οικονομίες. Γιατί υπάρχουν και ανταγωνιστικές οικονομίες που είναι δίπλα μας. Ο ήλιος λάμπει και αλλού, δεν λάμπει μόνο στην Ελλάδα. Θεωρώ λοιπόν ότι η μεγαλύτερη διαφήμιση είναι η βελτίωσή μας και η οικονομική κρίση είναι η καλύτερη ευκαιρία για να ξαναδούμε σοβαρά τα πράγματα. Όλα είναι προς επανεξέταση. Η μουσειακή πολιτική για παράδειγμα. Το Μουσείο Ακρόπολης έχει ενσυνειδήτως χαμηλό εισιτήριο και την εντιμότητά του την έχει αναγνωρίσει το κοινό.
Πηγή: www.tovima.gr
Θεωρώ ότι είναι παγίδα να σκέφτεται κανείς τι μπορούμε να πουλήσουμε γιατί αυτό που πιστεύω ότι έχει νόημα είναι ποιους θέλουμε να προσελκύσουμε. Μόνον όμως ως ευχή διατυπώνεται ως τώρα ο ποιοτικός τουρισμός. Γιατί από το ΄60 που άρχισε μαζικά ο τουρισμός και ερχόταν το συνάλλαγμα κανείς δεν ενδιαφερόταν για τίποτε άλλο. Τα πράγματα αντιμετωπίστηκαν περιστασιακά, δηλαδή χωρίς ανταγωνιστικότητα. Η υπεραισιοδοξία κυριάρχησε για πολλά χρόνια και όταν είδαμε τις καταστροφές που είχαν γίνει, δεν μπορούσαμε πια να τις αναστρέψουμε. Βεβαίως έχουν γίνει και θετικά πράγματα σε αυτό το διάστημα, όπως η αναγνώριση των ιστορικών κέντρων, των παραδοσιακών οικισμών και των μνημείων αλλά και βελτιώσεις στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Όμως δεν ήταν αρκετά.
Με τις δυνατότητες που είχαμε πάντως κάναμε αυτό που έπρεπε: να κινηθούμε ανάμεσα σε Ζορμπά, συρτάκι, τζατζίκι, θάλασσα και καμάκι από τη μία μεριά και από την άλλη στην υψηλή κουλτούρα, που υποχρεωτικά για έναν ξένο στην Ελλάδα είναι τα αρχαία. Πιστεύω λοιπόν ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να πουλάμε αυτό το μοντέλο αλλά το θέμα είναι να μην το πουλάμε μόνον του, γιατί ξεροσφύρι στέκεται στο λαιμό... Δεν έχω τίποτε εναντίον του Ζομπά αλλά όχι να εκχυδαΐσω το Ζορμπά... Δεν φταίει δηλαδή η συνταγή αλλά η υποδομή, που δεν βελτιώθηκε.
Φρέντυ Κάραμποτ, γραφίστας: Αναστήθηκε ό,τι ήταν σε νάρκη
Τα θέματα για τις αφίσες μάς δίνονταν από τον ΕΟΤ αλλά μεγάλες διαφορές δεν υπήρχαν. O ήλιος, η θάλασσα και τα αρχαία ήταν πάντα το ζητούμενο, ασχέτως αν άλλοτε επενδύαμε στη Μύκονο, άλλοτε στην Ύδρα.
Υπήρχε μάλιστα και ένα ξεκάθαρο σλόγκαν: «Ελλάδα, 365 μέρες ήλιου»! Το πακέτο πουλούσε πολύ και τότε αναστήθηκε ό,τι ήταν σε νάρκη. Εμείς οι γραφίστες βέβαια είχαμε απλώς αναλάβει να κάνουμε τη σωστή προβολή ώστε να έρθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι τουρίστες. Και ήρθαν όλοι. Αλλά δεν ήταν δική μας ευθύνη η επιλογή τους ούτε η γενικότερη τουριστική πολιτική... Σήμερα αν μου ζητούσαν να ξανακάνω ένα έργο θα ήμουν απολύτως αρνητικός. Απαισιόδοξος είμαι και όσον αφορά τις αρχαιότητες. Με την παρούσα πνευματική κατάσταση όλης της υφηλίου είναι μειονότητες αυτοί που ενδιαφέρονται για τον ελληνικό κλασικό πολιτισμό.
Δημήτρης Παντερμαλής, καθηγητής Αρχαιολογίας, πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης: Ο ήλιος λάμπει και αλλού
Πιστεύω ότι πρέπει να αποφασίσουμε αν είμαστε ή όχι τουριστική χώρα. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε βρώμικες ακτές, ρύπανση του περιβάλλοντος και ξενοδοχεία χαμηλού επιπέδου, δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους ξένους στρυφνά και να θεωρούμε ότι επενδύουμε στον τουρισμό. Όταν μετά μανίας μεγιστοποιείται το κέρδος, μόνον καταστροφή προκύπτει για τη χώρα. Χρειάζεται συνέπεια και καθαρή σχέση με τον τουρίστα για να κερδίσουμε το σεβασμό του και την εμπιστοσύνη του.
Επιπλέον πρέπει να ανανεώνεσαι διαρκώς και να βλέπεις τι κάνουν οι έξυπνες μεγάλες οικονομίες. Γιατί υπάρχουν και ανταγωνιστικές οικονομίες που είναι δίπλα μας. Ο ήλιος λάμπει και αλλού, δεν λάμπει μόνο στην Ελλάδα. Θεωρώ λοιπόν ότι η μεγαλύτερη διαφήμιση είναι η βελτίωσή μας και η οικονομική κρίση είναι η καλύτερη ευκαιρία για να ξαναδούμε σοβαρά τα πράγματα. Όλα είναι προς επανεξέταση. Η μουσειακή πολιτική για παράδειγμα. Το Μουσείο Ακρόπολης έχει ενσυνειδήτως χαμηλό εισιτήριο και την εντιμότητά του την έχει αναγνωρίσει το κοινό.
Πηγή: www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου